بیداد

 

شمس لنگرودی...

 

فرو شو

در آب دریاچه فرو شو و آب را بشوی

در شعله زار تشنه فرو شو و آتش را گرم کن

دهان بر دهان زمین بگذار

و جان تازه به این مرده بخش .

بخند

خنده های تو

ترکیدن شاهوار کوهستان های انار است

و چشمه های خون دلم که روح مرا خیس می کند.

بخند

و کشتی سرگشته را

به جزیره ای رهنمون شو

که جز برای تو کالایی ندارد .

در آب دریاچه فرو شو

و مرا

در آتش خاموشت

شست و شو ده .

 

بیداد...

 حسین منزوی... ای عشق! همّتی کن ،رنجم به سر بَر ای عشق!از پا نشسته داری ،دستی بر آور ای عشق!پیریّ و هم تو دانی ،آن جادوی جوانیآری تو هم قدیمی ،هم نا مکرّر ای عشق!ما خسته ایم و تشنه ، تو سایه ای و چشمه بیداد...